Κάποιοι πιστεύουν ότι ουσιαστικά ο σατανισμός είναι απλά η άλλη όψη του
ιδίου νομίσματος, ήτοι του ιουδαϊσμού. Σαφώς για τον όποιο συνεπή
σατανιστή δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, αντιθέτως ο σατανισμός που
ανεφέρεται εις την βίβλο, απέχει παρασάγκας από αυτόν που κατανοούμε
και υποστηρίζουμε εμείς, αλλά μάλλον θα έπρεπε κάποτε και να το
τεκμηριώσουμε, έτσι δεν είναι; Για να δούμε λοιπόν.
Κατ' αρχήν ο ίδιος ο "Κύριός" τους (των χριστιανών), είχε αναφέρει ότι δεν μπορείς να υπηρετείς συγχρόνως δύο αφέντες Θεόν και Μαμμωνά. Άρα θα εισάγω τον όρο, ότι ουσιαστικά ο χριστιανικός "σατανισμός", είναι απλά ο μαμμωνισμός, ασχέτως εάν για λόγους συμφέροντος και μόνον, δολίως κατόπιν τον αντιστοιχίζουν με τον σατανισμό τον οποίο αντιλαμβανόμεθα εμείς. Για να κάνουμε μία συγκριτική μελέτη, σε διάφορα προεπιλεγμένα σημεία, για να δούμε λίγο τις μικρές αλλά σημαντικές λετπομέρειες που κάνουν την διαφορά.
α) Χρήμα:
Ο μαμμωνισμός θεωρεί το χρήμα, ως εξαιρετικά σημαντικό παράγοντα της ζωής του ανθρώπου, ως αυτοδύναμη αξία και ιδανικό, για το οποίο θα πρέπει ο άνθρωπος να θυσιασθεί για να το αποκτίσει, επειδή αυτό θα γίνει το όχημα, για μία ευτυχισμένη ζωή, και για την στήριξη της παρρησίας του και της κοινωνικής του θέσεως.
Ο σατανισμός θεωρεί το χρήμα σχεδόν ως αναγκαίο κακό, φυσικά δεν υπάρχει ηθικό κώλυμα για τον σατανιστή, ώστε να γίνει πλούσιος, αυτό όμως δεν θα πρέπει να γίνεται εις βάρος του δεδομένου σεβασμού που θα πρέπει εκείνος να δείχνει εις τους γύρω του και εις τον ψυχισμό του. Άρα το χρήμα που αποκτάται με την υπερεργασία, την όποια μανία καταδιώξεως, και φυσικά εις βάρος της ψυχικής υγείας του ιδίου αλλά και των υπολοίπων, δεν είναι σατανιστικό αγαθό, μάλλον ως συμφορά καταλογίζεται εις το δικό μας σύστημα.
β) Sex:
Ο μαμμωνισμός θεωρεί ότι η υπερσεξουαλικότητα και το κυνήγι της ηδονής, είναι αυτά τα οποία θα ανεβάσουν τον άνθρωπο ψυχολογικά, και θα του επιτρέψουν να αποσβαίνει κατά το δυνατόν τις πνευματικές συνέπειες από τα όποια λάθη θα κάνει στην ζωή του.
Ο σατανισμός θεωρεί ότι ο καθένας θα πρέπει να φροντίζει να έχει τόσο sex και τόση ηδονή, όση είναι αναγκαία για την ψυχική και την πνευματική του ισορροπία. Στον σατανισμό μπορεί κανείς να είναι ετεροφυλόφιλος, ομοφυλόφιλος, αμφιφυλόφιλος ή και ασεξουαλικός ακόμα, χωρίς αυτό να θεωρείται ως κάποιου είδους παρεκτροπή. Βασικά για τον σατανισμό, το sex είναι κάπου πέμπτη προτεραιότητα, αφήνοντας για τις υψηλότερες βαθμίδες πράγματα όπως την επιστημονική έρευνα ή την κατανόηση του εσωτερικού ψυχισμού του ανθρώπου, και φυσικά το σατανιστικό σύστημα είναι κατά των όποιων σεξουαλικών καταχρήσεων και υπερβολών.
γ) Κοινωνική συμπεριφορά:
Για τον μαμμωνισμό, η εικόνα του ανθρώπου στην κοινωνία είναι το παν, αφού βάσει αυτής της εικόνος, αυξάνει την επιρροή του, και μπορεί να διαπραγματεύεται, και τα ουσιαστικά αγαθά που απαιτούνται για ένα πλουσιοπάροχο, άρα και ευτυχισμένο βίο. Υπάρχουν αυστηροί κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, που ο καθένας μπορεί να παραβιάζει, μόνο όταν τα περίεργα μάτια του κόσμου, βρίσκονται αρκετά μακριά, ώστε να γίνουν οι μάρτυρες της όποιας αποκλίσεως από το αύστηρο και άκαμπτο σύστημα συμπεριφορών.
Ο σατανισμός θεωρεί ότι θα πρέπει να τηρούνται ορισμένοι βασικοί κανόνες συμπεριφοράς, οι οποίοι ουσιαστικώς πλαισιώνουν την έννοια του αλληλοσεβασμού, που είναι από τις πρώτες και βασικότερες αξίες εις το σατανιστικό σύστημα. Από εκεί και πέρα τα κλισέ και η κλωνοποίηση των κοινωνικών συμπεριφορών, είναι πράγματα τελείως απαράδεκτα, ο καθένας μπορεί (και επιβάλλεται) να έχει το δικό του προσωπικό style έκφρασης, χωρίς αυτό να θεωρείται ως μη "κοινωνικά αποδεκτό", η ακριβέστερα "non politically correct".
δ) Διαχείρισις κρίσεων:
Στον μαμμωνισμό η όποια κρίσις και το όποιο πρόβλημα παρουσιάζεται εις τον βίο του ανθρώπου, θεωρείται περίπου ως συμφορά, που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αμέσως, διότι είναι αίτιον αποστερήσεως της ευτυχίας αλλά και της παρρησίας εκάστου ανθρώπου εις το κοινωνικό γίγνεσθαι, και το οποίο αμαυρώνει την εικόνα της ιδανικής καθώς και της ακμάζουσας κοινωνίας, η οποία τον περιβάλλει.
Ο σατανισμός αντιθέτως αναγνωρίζει, ότι οι κρίσεις και τα προβλήματα θα πρέπει να θεωρούνται ως δεδομένα, και μάλιστα σε καθημερινή βάση, ώδε είναι ασύμφορο κανείς να αναλώνει πλεονάζουσες δυνάμεις, και να προσπαθεί να επιτύχει μία trouble free κοινωνία και διαβίωση διότι αυτό είναι απλά αδύνατο. Ούτε επίσης θα πρέπει να θεωρεί κανείς όλα τα προβλήματα ως "επιλύσιμα", αντιθέτως θα υπάρξουν και καταστάσεις, οι οποίες είτε θα διορθωθούν πολύ αργότερα, είτε ίσως και ποτέ, άρα μάλλον είναι προς το συμφέρον και μόνο του κάθε ανθρώπου, να συνηθίσει το γεγονός, ότι ζούμε σε μία ατελή κοινωνία και σε έναν ατελή κόσμο, άρα επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας εις τα στοιχεία εκείνα, τα οποία ανανεώνουν και την προσωπική μας ικανοποίηση, και τις ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου, ώστε η εσωτέρα αυτού ευστάθεια, να μην εξαρτάται από το ιδανικόν της πορείας εαυτού εις τον καθημερινό βίο.
Κατ' αρχήν ο ίδιος ο "Κύριός" τους (των χριστιανών), είχε αναφέρει ότι δεν μπορείς να υπηρετείς συγχρόνως δύο αφέντες Θεόν και Μαμμωνά. Άρα θα εισάγω τον όρο, ότι ουσιαστικά ο χριστιανικός "σατανισμός", είναι απλά ο μαμμωνισμός, ασχέτως εάν για λόγους συμφέροντος και μόνον, δολίως κατόπιν τον αντιστοιχίζουν με τον σατανισμό τον οποίο αντιλαμβανόμεθα εμείς. Για να κάνουμε μία συγκριτική μελέτη, σε διάφορα προεπιλεγμένα σημεία, για να δούμε λίγο τις μικρές αλλά σημαντικές λετπομέρειες που κάνουν την διαφορά.
α) Χρήμα:
Ο μαμμωνισμός θεωρεί το χρήμα, ως εξαιρετικά σημαντικό παράγοντα της ζωής του ανθρώπου, ως αυτοδύναμη αξία και ιδανικό, για το οποίο θα πρέπει ο άνθρωπος να θυσιασθεί για να το αποκτίσει, επειδή αυτό θα γίνει το όχημα, για μία ευτυχισμένη ζωή, και για την στήριξη της παρρησίας του και της κοινωνικής του θέσεως.
Ο σατανισμός θεωρεί το χρήμα σχεδόν ως αναγκαίο κακό, φυσικά δεν υπάρχει ηθικό κώλυμα για τον σατανιστή, ώστε να γίνει πλούσιος, αυτό όμως δεν θα πρέπει να γίνεται εις βάρος του δεδομένου σεβασμού που θα πρέπει εκείνος να δείχνει εις τους γύρω του και εις τον ψυχισμό του. Άρα το χρήμα που αποκτάται με την υπερεργασία, την όποια μανία καταδιώξεως, και φυσικά εις βάρος της ψυχικής υγείας του ιδίου αλλά και των υπολοίπων, δεν είναι σατανιστικό αγαθό, μάλλον ως συμφορά καταλογίζεται εις το δικό μας σύστημα.
β) Sex:
Ο μαμμωνισμός θεωρεί ότι η υπερσεξουαλικότητα και το κυνήγι της ηδονής, είναι αυτά τα οποία θα ανεβάσουν τον άνθρωπο ψυχολογικά, και θα του επιτρέψουν να αποσβαίνει κατά το δυνατόν τις πνευματικές συνέπειες από τα όποια λάθη θα κάνει στην ζωή του.
Ο σατανισμός θεωρεί ότι ο καθένας θα πρέπει να φροντίζει να έχει τόσο sex και τόση ηδονή, όση είναι αναγκαία για την ψυχική και την πνευματική του ισορροπία. Στον σατανισμό μπορεί κανείς να είναι ετεροφυλόφιλος, ομοφυλόφιλος, αμφιφυλόφιλος ή και ασεξουαλικός ακόμα, χωρίς αυτό να θεωρείται ως κάποιου είδους παρεκτροπή. Βασικά για τον σατανισμό, το sex είναι κάπου πέμπτη προτεραιότητα, αφήνοντας για τις υψηλότερες βαθμίδες πράγματα όπως την επιστημονική έρευνα ή την κατανόηση του εσωτερικού ψυχισμού του ανθρώπου, και φυσικά το σατανιστικό σύστημα είναι κατά των όποιων σεξουαλικών καταχρήσεων και υπερβολών.
γ) Κοινωνική συμπεριφορά:
Για τον μαμμωνισμό, η εικόνα του ανθρώπου στην κοινωνία είναι το παν, αφού βάσει αυτής της εικόνος, αυξάνει την επιρροή του, και μπορεί να διαπραγματεύεται, και τα ουσιαστικά αγαθά που απαιτούνται για ένα πλουσιοπάροχο, άρα και ευτυχισμένο βίο. Υπάρχουν αυστηροί κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, που ο καθένας μπορεί να παραβιάζει, μόνο όταν τα περίεργα μάτια του κόσμου, βρίσκονται αρκετά μακριά, ώστε να γίνουν οι μάρτυρες της όποιας αποκλίσεως από το αύστηρο και άκαμπτο σύστημα συμπεριφορών.
Ο σατανισμός θεωρεί ότι θα πρέπει να τηρούνται ορισμένοι βασικοί κανόνες συμπεριφοράς, οι οποίοι ουσιαστικώς πλαισιώνουν την έννοια του αλληλοσεβασμού, που είναι από τις πρώτες και βασικότερες αξίες εις το σατανιστικό σύστημα. Από εκεί και πέρα τα κλισέ και η κλωνοποίηση των κοινωνικών συμπεριφορών, είναι πράγματα τελείως απαράδεκτα, ο καθένας μπορεί (και επιβάλλεται) να έχει το δικό του προσωπικό style έκφρασης, χωρίς αυτό να θεωρείται ως μη "κοινωνικά αποδεκτό", η ακριβέστερα "non politically correct".
δ) Διαχείρισις κρίσεων:
Στον μαμμωνισμό η όποια κρίσις και το όποιο πρόβλημα παρουσιάζεται εις τον βίο του ανθρώπου, θεωρείται περίπου ως συμφορά, που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αμέσως, διότι είναι αίτιον αποστερήσεως της ευτυχίας αλλά και της παρρησίας εκάστου ανθρώπου εις το κοινωνικό γίγνεσθαι, και το οποίο αμαυρώνει την εικόνα της ιδανικής καθώς και της ακμάζουσας κοινωνίας, η οποία τον περιβάλλει.
Ο σατανισμός αντιθέτως αναγνωρίζει, ότι οι κρίσεις και τα προβλήματα θα πρέπει να θεωρούνται ως δεδομένα, και μάλιστα σε καθημερινή βάση, ώδε είναι ασύμφορο κανείς να αναλώνει πλεονάζουσες δυνάμεις, και να προσπαθεί να επιτύχει μία trouble free κοινωνία και διαβίωση διότι αυτό είναι απλά αδύνατο. Ούτε επίσης θα πρέπει να θεωρεί κανείς όλα τα προβλήματα ως "επιλύσιμα", αντιθέτως θα υπάρξουν και καταστάσεις, οι οποίες είτε θα διορθωθούν πολύ αργότερα, είτε ίσως και ποτέ, άρα μάλλον είναι προς το συμφέρον και μόνο του κάθε ανθρώπου, να συνηθίσει το γεγονός, ότι ζούμε σε μία ατελή κοινωνία και σε έναν ατελή κόσμο, άρα επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας εις τα στοιχεία εκείνα, τα οποία ανανεώνουν και την προσωπική μας ικανοποίηση, και τις ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου, ώστε η εσωτέρα αυτού ευστάθεια, να μην εξαρτάται από το ιδανικόν της πορείας εαυτού εις τον καθημερινό βίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου